Ο
προϊστορικός αυτός οικισμός απλώνεται
σε μια πλατιά ζώνη, κατά μήκος της
δυτικής ακτής του νησιού, και
χρονολογικά παρακολουθεί την Πολιόχνη,
αλλά σύμφωνα με τα ανασκαφικά δεδομένα
φαίνεται ότι γνώρισε την μεγαλύτερη
ακμή στη λεγόμενη Ερυθρά ( 2500 έως 2300 π.Χ. )
και κίτρινη (2300 έως 2000 π.Χ.) περίοδο, ενώ
τα λείψανα που σώζονται από
προηγούμενες και μεταγενέστερες
περιόδους είναι πολύ περιορισμένα.
Είναι τα αρχαιότερα δείγματα της
ανθρώπινης παρουσίας, που
χρονολογούνται στο τέλος της τέταρτης προχριστιανικής χιλιετίας, την λεγόμενη
τελική νεολιθική περίοδο.